కవిత్వం made easy - పఠనం made difficult

ఇటీవలి నెలలలో  3-4 లఘు రచనలు వ్రాశాను. ( కొన్ని పంక్తుల సముదాయం అనవచ్చు). 

అవి సాక్షి దినపత్రిక ఆదివారం పుస్తకం లో వచ్చాయి. 

వచన కవితలు అనబడే రచనలు ఈ రోజులలో ఎంతమంది చదువుతారో తెలియదు.

అప్పుడప్పుడు మంచి రచనలు ఆలోచింపజేసే పంక్తులు కనిపిస్తాయి.

సాహిత్యానికి కవిత్వానికి ఒక పుట సాక్షి పత్రికలో కేటాయించారు.

ఎందుకో గానీ ఈనాడు పత్రిక లో సాహిత్యానికి కవిత్వానికి పేజీ లేదు. పుస్తక పరిచయం మాత్రమే ఉంటుంది. 

దాదాపు నలభై ఏళ్ల క్రితం  రెండు మూడు మినీ కవితలు, కొన్ని కార్టూన్లు ఆంధ్ర సచిత్ర వార పత్రిక లో వచ్చాయి. ఆ సమయం లో భలే థ్రిల్ గా అనిపించింది.  ఇప్పుడు ఆ రచనలు తలుచుకుంటే హాస్యాస్పదం గా అనిపిస్తుంది.

గొప్ప రచనలు కొన్ని చదివాక నేను ఎందుకు వ్రాయకూడదో అర్థమైంది.

ఆ తరువాత ఇక ప్రయత్నించలేదు. అయితే some habits die hard and surface later.  

ఒకటి రెండు ఈ మాట కు పంపాను. అవి ఏమాత్రం బాగాలేవు అని నాకే అనిపించింది. వారు పాపం ఎంతో మృదువుగా అదేమాట చెప్పారు.

ఆ తరువాత కొంచెం సాధన చేసి కొంత ఆద్వైతం, ఆధ్యాత్మికత కలిపి కొన్ని పంక్తులు వ్రాసి సాక్షికి పంపాను. వారు ఎందుకో మరి ప్రచురించారు.

నాకు ఆనందం కంటే ఆశ్చర్యం కలిగింది.

క్రింది రచన సంగీతం, నాదం ఆధారంగా వ్రాశాను. గంభీరంగా ఉండాలి అని కొన్ని సంస్కృత సమాసాలు ఉపయోగించాను. అవి

అసందర్భంగా లేవు అని అనుకుంటున్నాను.

నా రచనల సంగతి అలా ఉంచితే, అప్పుడప్పుడు కొన్ని అద్భుతమైన వాక్యాలు చదవగలిగాను.

కొందరు రచయితల భావుకత, వారి భావ వ్యక్తీకరణ, వారి రచనలలో వస్తు వైవిధ్యం, పద చిత్రాలు  బాగుంటాయి.

తనకు కలిగిన భావనకు అక్షర రూపం ఇవ్వాలి అన్న బలమైన కోరిక రచనకు పురికొల్పుతుంది అనుకుంటాను.

ఏమైనా సంప్రదాయ సాహిత్యం, గొప్ప రచయితల రచనలు కొంత మేరకైనా చదివి అర్థం చేసుకోకుండా రచనలు చేయడం అవివేకమైన పని అని నేను అనుభవ పూర్వకంగా తెలుసుకున్నాను. Creative art may work as a type of catharsis for artists. Sometimes audience may also feel the same.